Sá drengur er ritar hér ber nafnið Bergur. Hann er kempa eins og ætti ekki að fara framhjá lesendum þessarar bloggsíðuHér á þessari guðsvoluðu síðu kemur kempan hugsunum sínum á starfrænt form. Enda er mjög mikilvægt að vera á tánum og nota sér tækni nútímans. Það á að grípa gæsina meðan hún gefst, þetta er mikið speki, svokölluð kempuspeki Kempuspeki er dularfullt fyrirbæri, enginn skilur hana algerlega nema kempan sjálf. Krakkar ekki vera svo með eitthvað helvítis djöfulsins andskotans orðbragð hérna á síðunni. Annars fáiði karöflu eða vont nammi í skóinn, jább, það er rétt, ég ræð yfir jólasveinum.
Já Gunnarsson á í vandræðum með svefn. Ástæður eru ókunnar. Þetta er kannski ekki það sem ég ætla að ræða um hér, nú. Þessa helgina var svokölluð hrekkjavaka. Atburður sem ég svosum ber enga virðingu fyrir enda er þetta e-ð kanarúnk. Engu að síður er alveg stundum gaman að leika sér með slíkt.
Ég var boðaður í svokallaðan hrekkjuvökuglaðning síðastliðinn föstudag.Þannig er mál með vexti að ég lendi alltaf í vandræðum með að finna búning sem á við í slíkar samkomur. Skrifa þetta á metnaðarleysi og unglingaveiki. Blanda sem dregur mann á mínu kalíberi gjörsamlega niður í ræsið. Ekki í þetta skipti, ekki á minni vakt.
Ég ákvað að taka svona kreppunálgun á þetta og vera sparigrís. Sá búningur myndi samanstanda af fínum jakkafötum og svínstrýni. Ég athugaði með svínstrýnið og það var hvergi að finna í miðbæ Reykjavíkur. Ég fór að vísu bara á einn stað, Hókus Pókus.
Þessi staður er alveg hrottalegur. Almúgafnykurinn er slítandi. Gjörsamlega. Ég var þarna inn í í svona 11-12 mínútur og var búinn á því eftir þann tíma, alveg hrottalegt. Nú hljóma ég mögulega eins og alger fáviti. Sem er ágætt. Það er gaman að vera fáviti.
Ég rakst hins vegar á ansi skondið gaman í þessari búð. Þetta var sem sagt e-ð svona ógeðslega fyndið grín nornanef. Nornanefið er í sjálfu sér ekkert snilld, það voru umbúðirnar sem kættu Gunnarsson.
Maður hefði haldið að það væri basic að kveikja ekki í nýja nornanefinu sínu. Þó veit maður aldrei hvar og hvenær þessi venjulegi almúgamaður hættir að hugsa rökrétt og byrjar að haga sér eins og barbari.
Gunnarsson út.
Ég var boðaður í svokallaðan hrekkjuvökuglaðning síðastliðinn föstudag.Þannig er mál með vexti að ég lendi alltaf í vandræðum með að finna búning sem á við í slíkar samkomur. Skrifa þetta á metnaðarleysi og unglingaveiki. Blanda sem dregur mann á mínu kalíberi gjörsamlega niður í ræsið. Ekki í þetta skipti, ekki á minni vakt.
Ég ákvað að taka svona kreppunálgun á þetta og vera sparigrís. Sá búningur myndi samanstanda af fínum jakkafötum og svínstrýni. Ég athugaði með svínstrýnið og það var hvergi að finna í miðbæ Reykjavíkur. Ég fór að vísu bara á einn stað, Hókus Pókus.
Þessi staður er alveg hrottalegur. Almúgafnykurinn er slítandi. Gjörsamlega. Ég var þarna inn í í svona 11-12 mínútur og var búinn á því eftir þann tíma, alveg hrottalegt. Nú hljóma ég mögulega eins og alger fáviti. Sem er ágætt. Það er gaman að vera fáviti.
Ég rakst hins vegar á ansi skondið gaman í þessari búð. Þetta var sem sagt e-ð svona ógeðslega fyndið grín nornanef. Nornanefið er í sjálfu sér ekkert snilld, það voru umbúðirnar sem kættu Gunnarsson.
Maður hefði haldið að það væri basic að kveikja ekki í nýja nornanefinu sínu. Þó veit maður aldrei hvar og hvenær þessi venjulegi almúgamaður hættir að hugsa rökrétt og byrjar að haga sér eins og barbari.
Gunnarsson út.