Sá drengur er ritar hér ber nafnið Bergur. Hann er kempa eins og ætti ekki að fara framhjá lesendum þessarar bloggsíðuHér á þessari guðsvoluðu síðu kemur kempan hugsunum sínum á starfrænt form. Enda er mjög mikilvægt að vera á tánum og nota sér tækni nútímans. Það á að grípa gæsina meðan hún gefst, þetta er mikið speki, svokölluð kempuspeki Kempuspeki er dularfullt fyrirbæri, enginn skilur hana algerlega nema kempan sjálf. Krakkar ekki vera svo með eitthvað helvítis djöfulsins andskotans orðbragð hérna á síðunni. Annars fáiði karöflu eða vont nammi í skóinn, jább, það er rétt, ég ræð yfir jólasveinum.
Í gær var sunnudagur, þetta var ágætur dagur þegar á heidlina er litið. Gróttukapparnir fóru upp í Reykjaneshöll til að etja kappi við Njarðvík. Öttu þeir kappi indeed.
Þetta var góð frammistaða hjá okkur drengjunum, unnum 6-1 mjög sannfærandi, og var Begginn djúpur á miðjunni, eða kannski svona semi-djúpur á miðjunni, ég spilaði ágætlega, ég var bara ansi sáttur, gott mál, mál.
En aðalástæðan fyrir þessu bloggi sem ég rita hér er heimsókn mín á þekkta skyndibitastaðinn KFC, sem er annars alveg ótrúlega sveittur staður.
Þetta ævintýri byrjaði þegar ég kom á KFC í Hafnarfirði efir langa og stranga keyrslu frá Njarðvík. Fyrst var ég ekki virtur viðlits þegar ég var með númerið 53 og hoppuðu bara KFC-pussurnar bara yfir mig og byrjuðu að aðstoða einhvern Gróttuhomma sem var með númerið 54, djöfulsins hommi. Svo loksins þegar ég fékk aðstoð þá fékk ég minna gosglas en allir hinir, djöfull var ég öskuillur. Ég ætlaði að hefna mín með því að skila ekki bakkanum mínum. Ég komst svo að þeirri niðurstöðu að ég væri betri en KFC, ég er betri en KFC hugsaði ég og tók bakkan og henti draslinu af honum.
Ég hefndi mín þó aðeins með að taka öll tómatssósubréfin sem ég fann og troða í litla gosglasið mitt og svo henti ég glasinu. Hah!
Beggi 1 KFC 0.
Djöfull munu þeir iðrast fyrir vanvirða Beggann, uss já.
B-dawg
Þetta var góð frammistaða hjá okkur drengjunum, unnum 6-1 mjög sannfærandi, og var Begginn djúpur á miðjunni, eða kannski svona semi-djúpur á miðjunni, ég spilaði ágætlega, ég var bara ansi sáttur, gott mál, mál.
En aðalástæðan fyrir þessu bloggi sem ég rita hér er heimsókn mín á þekkta skyndibitastaðinn KFC, sem er annars alveg ótrúlega sveittur staður.
Þetta ævintýri byrjaði þegar ég kom á KFC í Hafnarfirði efir langa og stranga keyrslu frá Njarðvík. Fyrst var ég ekki virtur viðlits þegar ég var með númerið 53 og hoppuðu bara KFC-pussurnar bara yfir mig og byrjuðu að aðstoða einhvern Gróttuhomma sem var með númerið 54, djöfulsins hommi. Svo loksins þegar ég fékk aðstoð þá fékk ég minna gosglas en allir hinir, djöfull var ég öskuillur. Ég ætlaði að hefna mín með því að skila ekki bakkanum mínum. Ég komst svo að þeirri niðurstöðu að ég væri betri en KFC, ég er betri en KFC hugsaði ég og tók bakkan og henti draslinu af honum.
Ég hefndi mín þó aðeins með að taka öll tómatssósubréfin sem ég fann og troða í litla gosglasið mitt og svo henti ég glasinu. Hah!
Beggi 1 KFC 0.
Djöfull munu þeir iðrast fyrir vanvirða Beggann, uss já.
B-dawg