Sá drengur er ritar hér ber nafnið Bergur. Hann er kempa eins og ætti ekki að fara framhjá lesendum þessarar bloggsíðuHér á þessari guðsvoluðu síðu kemur kempan hugsunum sínum á starfrænt form. Enda er mjög mikilvægt að vera á tánum og nota sér tækni nútímans. Það á að grípa gæsina meðan hún gefst, þetta er mikið speki, svokölluð kempuspeki Kempuspeki er dularfullt fyrirbæri, enginn skilur hana algerlega nema kempan sjálf. Krakkar ekki vera svo með eitthvað helvítis djöfulsins andskotans orðbragð hérna á síðunni. Annars fáiði karöflu eða vont nammi í skóinn, jább, það er rétt, ég ræð yfir jólasveinum.
Ég var að slá gras í gær. Ég sló í hundaskít. Það er kannski ekki frásögufærandi, eða jú svona semi. Ég sló í hundskít, eldhelvítisgamlan hundaskít og hann bombaðist í ennið á Gunnarssyni, það saug alveg ótrúlega mikið. Þið getið ómögulega ímyndað ykkur hvað þetta var niðurlægjandi. Að fá kúk í ennið. Tjón.
Að vísu var skíturinn það gamall að hann var orðinn harður og það gerði það að verkum að það var svona meira vont heldur en ógeðslegt að fá hann í ennið. Ég fór nú samt í smá fýlu, skiljanlega finnst mér, þetta var ömurleg reynsla.
Svona er líf verkamannsins. Að vísu nældi ég mér í smá tan í dag á móti. Þarna sjáum við mínusa og plúsa, sjáfsagt.
Að vísu var skíturinn það gamall að hann var orðinn harður og það gerði það að verkum að það var svona meira vont heldur en ógeðslegt að fá hann í ennið. Ég fór nú samt í smá fýlu, skiljanlega finnst mér, þetta var ömurleg reynsla.
Svona er líf verkamannsins. Að vísu nældi ég mér í smá tan í dag á móti. Þarna sjáum við mínusa og plúsa, sjáfsagt.